Een simpel verhaaltje van Hans Christian Andersen. Ik snapte het als kind niet en kende het alleen tot waar ze zonk. Er is een vervolgverhaaltje. Met een duidelijke moraal: Hoogmoed komt voor de val. Er moeten plaatjes van bestaan, want ik heb het gelezen en gezien, maar kan het nergens vinden. Ik zoek verder, maar deze kreeg ik van Lesley la Faille toegestuurd. Ziet eruit als Rie Cramer.
Er was eens een ontzettend verwaand, naar meisje dat het hoog in de bol had. Ze had arme ouders en Inger probeerde altijd met de beter gesitueerde meisjes om te gaan. Toen ze ouder werd, kon ze als dienstmeisje bij voorname mensen werken. Na een jaar zeiden deze tegen Inger dat ze haar familie mocht opzoeken. Maar toen Inger met haar mooie kleren naar huis liep en haar moeder met een takkenbos vermoeid ergens zag rusten, schaamde ze zich zo dat ze omdraaide. Na weer een jaar zei haar werkgever dat ze naar huis mocht gaan en ze kreeg een groot witbrood mee om aan haar moeder te geven. Het was vies weer en ze liep met haar rok omhoog om haar kleren niet vuil te maken. Toen ze een modderig pad moest inslaan, gooide ze het brood op de grond om over de modder heen te stappen. Op het moment dat haar voeten het kostelijke brood raakten, zonk ze weg en is ze nooit meer teruggezien. Een apart verhaal, dat wel.
Voor het volledige verhaal kun je hier naar linken: