De schoenlapper en de kaboutertjes
Een sprookje van de gebroeders Grimm. Over een arme schoenlapper die elke avond laat zijn schoenen moet maken, maar tot zijn verbazing een keer in de ochtend alle schoenen afgemaakt ziet op tafel. Dit gaat lang door totdat zijn vrouw zegt dat ze eens moeten kijken wie dat doet. Twee kaboutertjes die schamel gekleed zijn, doen het werk, en de vrouw maakt kleertjes voor hen. Zie wat er dan gebeurt...
Te vinden in het Groot Sprookjesboek, geïllustreerd door Eric Kincaid, zonder jaartal.
Deze versie is te vinden in Vertel eens een sprookje uit 1975, 2 pagina's. Een feel-good-story!
Deze komen uit Het grote sprookjesboek. Geïllustreerd door een onbekende tekenaar.
Er was eens een oude schoenlapper die zo arm was dat hij nog maar leer had voor één paar schoenen. Zijn vrouw zei hem het leer te laten liggen en naar bed te gaan, komt tijd, komt raad.
Toen hij de volgende ochtend wakker werd, dacht hij dat dit zijn laatste paar schoenen zou zijn die hij maakte. Wie schetste zijn verbazing toen het stukje leer was omgetoverd tot een paar prachtige schoenen? Toevallig kwam een van zijn rijkste klanten langs en toen deze de schoenen zag, wilde hij ze meteen kopen. Hij betaalde er meer voor dan de schoenlapper er voor vroeg. Van het geld kon hij meer leer kopen voor meerdere schoenen. Maar opnieuw, toen hij beneden kwam, stonden er vier paar prachtig gemaakte schoenen op hem te wachten!
Ook deze verkocht de schoenlapper snel, en weer kon hij een groter stuk leer aanschaffen. En ja hoor, de volgende morgen stonden de schoenen op hem te wachten en ineens waren de schoenen van de schoenlapper heel gewild. De zaken gingen zo goed dat hij geen geldzorgen meer had.
Op een dag zei zijn vrouw tegen hem dat ze hun onzichtbare helpers zo graag wilde bedanken, zeker nu Kerst aanbrak. 'Waarom blijven we vannacht niet op en kijken wat er gebeurt?' stelde ze voor. Zo gezegd, zo gedaan.
Ze verstopten zich en wachtten tot middernacht. Toen zagen ze voor het eerst hun weldoeners: twee kleine kabouters die vliegensvlug de mooie schoenen maakten. Maar de kleine mannetjes hadden lompen als kleren aan en toen ze zich voorzichtig terugtrokken, zei de vrouw: 'Ik ga kleertjes voor hen maken als teken van dankbaarheid.'
Ze breide twee vestjes, twee broekjes en lange sokken en legde het die avond op tafel, in plaats van lappen leer. Toen de mannetjes dat zagen, dansten ze van vreugde toen ze hun mooie kleren zagen. Ze zongen dat ze ver weg gingen, met deze mooie kleren gingen ze geen schoenen meer maken. De schoenlapper vond het niet erg; hij had zo veel verdiend dat hij er zijn leven lang van kon genieten.
En deze tekeningen komen uit De beste sprookjes van Grimm, uit 1982. De tekeningen lijken op die van René Cloke, maar toch net wat anders.
Walter Crane, 1886, the elves and the shoemaker.