Het begint met het afscheid van de vader van Susan, die wegzeilt en zijn dochter belooft een zak goud mee te nemen als hij terugkomt. Susan wordt ondergebracht bij een valse vrouw, Dame Dinnage, die al het geld inpikt. Haar vader heeft ooit een zwaan gered van rotjochies en die zwanenfamilie houdt Susan in de gaten.

Op een dag zegt Dame Dinnage dat ze gaan verhuizen,weg van Rushiebanks. Ze gaan in een oud krot wonen waar Susan aan haar lot wordt overgelaten, en Susan moet haar eigen kleren verstellen omdat ze geen nieuwe krijgt. 

Maar dan hoort ze ineens geklapwiek van vleugels als ze uit haar raampje staart en ze ziet de zwaan, haar eigen zwaan, de Lord of the Rushie River, die haar gevonden heeft. 

Samen vliegen ze weg naar een plek bij de Rushie River waar Susan zich kan verstoppen. Daar wordt ze liefdevol onthaald door de rest van de zwanen en de meeuwen.

De zwanen zorgen voor haar eten en de meeuwen kijken uit of haar vader niet terug is gekomen. De zwanen maken een nest voor Susan waar ze kan wonen.

De Lord of the Rushie River vliegt telkens terug naar het stadje en zwemt dan langs het bakkersmeisje dat hem telkens brood meegeeft. Susan heeft een mand voor hem gemaakt waar het eten in gelegd kan worden.

En in de zomer eet ze appels die de landdieren haar brengen. Maar de zomer komt ten einde, en Susans jurk wordt een beetje te koud. De zwaan wil ergens kleren stelen, maar Susan wil dat niet omdat er dan een meisje haar jurk kwijt zal raken.

Dan scheert er een meeuw langs die vertelt dat er een schip is aangekomen, waar een zeeman tegen zijn maten zei dat hij geen zak goud had meegenomen voor zijn dochtertje, maar een prachtige jurk.

Als de zeeman de jurk laat zien, zeggen zijn maten dat het een toverjurk is, zo mooi. Maar dan horen ze ineens een zwoesj en een grote zwaan pikt de jurk uit zijn handen en vliegt ermee weg.

En de zeeman bekijkt wat hij verder nog bij zich heeft, maar denkt bij zichzelf dat zijn dochter er wel mooi uitgezien zou hebben in de verdwenen jurk.

De zeeman, Susans vader, weet de lezer ondertussen, loopt naar zijn huis en hoopt dat Susan op hem zit te wachten. Dan komt ineens een meisje hem tegemoet lopen, een meisje met zo'n oogverblindende jurk aan dat hij twee keer moet kijken voordat hij in de gaten krijgt dat het zijn dochter is.

Susan vertelt hem het hele verhaal en haar vader bedankt de Lord of the Rushie River voor het goede zorgen voor zijn dochter.

Er volgt nog een extra happy end: Dame Dinnage kreeg zo'n spijt van hoe ze Susan had behandeld, dat ze het geld kwam terugbrengen en heel aardig werd. En ze leefden nog lang en gelukkig.